GiorVam: Η πρώτη Ελληνίδα που συμμετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες

Η Δομνίτσα Λανίτου - Καβουνίδη υπήρξε η σπουδαιότερη αθλήτρια στίβου προπολεμικά και η πρώτη Ελληνίδα που συμμετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1936 στο Βερολίνο

Η Δόμνα Λανίτου – Καβουνίδου (1914-2011) γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου. Πάντα σεμνή με μια απίστευτη ενεργητικότητα, θέληση και αισιοδοξία. Από οικογένεια διανοουμένων, πολιτικών και αθλητών. Ο πατέρας της ήταν διαπρεπής δικηγόρος, ένθερμος αγωνιστής και πρωτεργάτης του κινήματος της ΕΝΩΣΗΣ της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα. Συνιδρυτής του Γυμναστικού Συλλόγου Λεμεσού «Ολύμπια» και από τα ιδρυτικά μέλη του ΣΕΓΑΣ.

Η ενασχόληση της μικρής τότε Δομνίτσας με τον αθλητισμό ξεκινά το 1928, όταν μετά από εισήγηση του πατέρα της, οι παγκύπριοι αγώνες περιέλαβαν για πρώτη φορά και γυναικεία αγωνίσματα. Η Δομνίτσα λαμβάνει μέρος στα αγωνίσματα του μήκους και του άλματος σε ύψος. Πρωτεύει και στα δυο. Στην κυπριακή κοινωνία, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στην Ελλάδα, δεν υπήρχε προκατάληψη για τη συμμετοχή των κοριτσιών σε αθλητικούς αγώνες.

Το 1931 η Δόμνα μαζί με την αδελφή της Ισμήνη έρχονται στην Αθήνα για σπουδές. Αντιμετωπίζει την καχυποψία της ελληνικής κοινωνίας που ήθελε τις γυναίκες μακριά από τα στάδια. Με λιγοστές ακόμα κοπέλες που μετρούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού παίρνουν μέρος σε αθλητικούς αγώνες. Κατά τη διάρκεια της προπόνησης στο Παναθηναϊκό Στάδιο αρκετοί νεαροί μαζεύονται, ενοχλούν και κάνουν άσχημα σχόλια.

Παρ’ όλα αυτά, κάθε επίσημη εμφάνιση της Δομνίτσας στον στίβο φέρνει και ένα καινούριο ρεκόρ. Στο ενεργητικό της και τέσσερα βαλκανικά ρεκόρ, που πέρασαν αρκετές δεκαετίες έως ότου ξεπεραστούν. Ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς ζητά να συναντηθεί μαζί της. Φθάνει στο σπίτι του στην οδό Ασκληπιού μαζί με την αδελφή και τον πατέρα της. Αμέσως μετά τη συνάντηση ο Παλαμάς γράφει για τις δυο αδελφές ένα όμορφο τετράστιχο.

Οκτώβριος του 1931. Στους Πανελλήνιους Αγώνες Γυναικών η δεκαεπτάχρονη αθλήτρια παίρνει μέρος σε επτά αγωνίσματα και θριαμβεύει, σπάζοντας έξι πανελλήνια ρεκόρ. Την ίδια μέρα των αγώνων, ο πατέρας της, βουλευτής τότε Πάφου – Λεμεσού, συλλαμβάνεται από τους Αγγλους, φυλακίζεται και στη συνέχεια εξορίζεται. Στα τέλη του 1935, η Ελληνική Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων επιλέγει τους αθλητές για την Ολυμπιάδα του Βερολίνου.

Μετά από απαίτηση του Τύπου και μετά τα νέα βαλκανικά ρεκόρ της αθλήτριας στα 100 μέτρα και στα 80 μέτρα μετ’ εμποδίων, η Δόμνα Λανίτου, γίνεται η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που θα συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Προπονείται για πρώτη φορά στο Παναθηναϊκό Στάδιο υπό τις οδηγίες του αείμνηστου Otto Simtsek. Να τι δήλωσε η ίδια σε παλαιότερη συνέντευξή της: «Μέχρι τότε, έκανα μόνη μου προπόνηση στο Κολέγιο. Επειδή δεν υπήρχαν εμπόδια, το 1935 ζήτησα από τον ΣΕΓΑΣ και μου έστειλαν τρία εμπόδια. Ούτε ειδικοί, ούτε φυσικοθεραπευτές. Ο Otto Simtsek, μόνος του προπονούσε όλους τους αθλητές για όλα τα αγωνίσματα. Σήμερα ο αθλητισμός είναι επάγγελμα, κάτι που τότε ήταν άγνωστο και ξένο με τις αντιλήψεις μας. Μοναδικό μας κίνητρο ήταν το κέφι, η διάθεση και η ευχαρίστηση».

Στο Βερολίνο έτρεξε στα 80μ. εμπόδια και στα 100μ. Στα εμπόδια προκρίθηκε στους ημιτελικούς, ως 3η στην σειρά της, με 12.6. Στους ημιτελικούς τερμάτισε πάλι 3η. Στον τελικό προκρίνονταν οι δύο. Στα 100μ. έμεινε στον προκριματικό.

Και οι θύμησές της από τις στιγμές που έζησε στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου: «Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες, πιστεύω ότι είναι το όνειρο κάθε αθλητή... Η έναρξη των Αγώνων έγινε την 1η Αυγούστου με μια μεγαλοπρεπή τελετή, που είχε δανειστεί αρκετά από τον ελληνικό Πολιτισμό. Ο Χίτλερ ήθελε βέβαια με τους αγώνες να δείξει μια άλλη εικόνα του ναζιστικού καθεστώτος... Ο κόσμος ήταν φοβισμένος... Ωστόσο είχαμε μεγάλη εξυπηρέτηση, αφού μας θεωρούσαν Αρείους... Γι’ αυτό και η πρωτιά της ελληνικής ομάδας στην παρέλαση και για πρώτη φορά εμφάνιση της Ολυμπιακής Φλόγας. Της ομάδας που προπορευόταν ο Σπύρος Λούης, φορώντας φουστανέλα. Παρέδωσε μάλιστα συμβολικά στον Χίτλερ κλαδί ελιάς. Αυτό βέβαια δεν τον εμπόδισε να κηρύξει τον πόλεμο... εκείνο που δεν πρόκειται ποτέ να λησμονήσω ήταν η συγκίνηση που ένιωσα όταν μπήκε στο στάδιο ο Γερμανός λαμπαδηδρόμος, ένας πολύ όμορφος νέος, κρατώντας την Ολυμπιακή Φλόγα... Ακόμα και σήμερα το θυμάμαι και ανατριχιάζω».

Μια συνέντευξη της στη δημοσιογράφο Σοφία Διγενή-Κολιοτάση και την εκπομπή “Οι Γυναίκες Σήμερα”: