GiorVam: Όλοι έχουμε ακούσει "Μην τρως έτσι, θα γίνεις σαν Τόφαλος…" Ποιος ήταν όμως ο Τόφαλος;

Ποιος δεν είχε ακούσει, από εμάς τους παλιότερους, στα νιάτα μας, "μην τρώς πολύ παιδάκι μου, θα γίνεις σαν τον Τόφαλο…" ή "έγινες Τόφαλος…"

Πόσοι όμως γνωρίζουν σήμερα ποιος ήταν αυτός ο Τόφαλος, ο Δημήτρης Τόφαλος...

Ας ξεκινήσουμε από το τέλος την ιστορία μας.
Στις 15 Νοεμβρίου 1966 ο Δημήτρης Τόφαλος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών από πνευμονικό οίδημα και με 251 μετάλλια στη συλλογή του, κυρίως από την ελευθέρα πάλη, όχι την Ολυμπιακή, αλλά το λεγόμενο κατς.

Όταν ήταν μικρός, ο Τόφαλος, που γεννήθηκε στην Πάτρα, έπαιζε με τα βαγόνια του τρένου, όπου δοκίμαζε τη δύναμη του σηκώνοντας τις ράγες. Δεν άργησε να έρθει το ατύχημα. Ένα από τα βαγόνια, σχεδόν του έκοψε το χέρι και οι γιατροί θέλησαν να προβούν άμεσα σε ακρωτηριασμό, ώστε να σώσουν τη ζωή του νεαρού Δημητράκη.

Ο πατέρας του αντέδρασε, δεν το επέτρεψε και τελικά δικαιώθηκε. Το τραύμα του επουλώθηκε, μετά την αποθεραπεία αλλά άφησε κατά τι κοντύτερο το λαβωμένο χέρι του σε σχέση με το άλλο. Το γεγονός δεν επηρέασε τον γιγαντόσωμο Τόφαλο που αργότερα ξεκίνησε προπονήσεις στην άρση βαρών.

Το 1906 επιλέχθηκε να μετάσχει στην λεγόμενη «Μεσοολυμπιάδα» της Αθήνας, που ποτέ δεν έλαβε τελικά Ολυμπιακή αρίθμηση. Από τις προπονήσεις των αθλητών φάνηκε ότι κύριος αντίπαλος του θα ήταν ο Αυστριακός Γιόζεφ Στάινμπαχ, με σπουδαίο παρελθόν στο άθλημα.

Στο ξεκίνημα του αγώνα, που έγινε στο κέντρο του Παναθηναικού σταδίου, ο Στάινμπαχ δέχθηκε παρατήρηση από τους κριτές για χρήση άλλης τεχνικής.

Έφερνε πρώτα τη μπάρα μέχρι τη μέση και από εκεί με μία δεύτερη κίνηση στους ώμους. Έπρεπε η μπάρα να πηγαίνει απευθείας στους ώμους. Ο Αυστριακός αναγκάστηκε να συμμορφωθεί αλλά τελικά να χάσει τον αγώνα.

Ο Δημήτρης Τόφαλος εν μέσω αποθέωσης σήκωσε 142.4 κιλά ενώ ο Στάινμπαχ 136.5κ. Τρίτος κατετάγη ο Γάλλος Αλεξάντρ Μασπολί με 129.5κ. Ο Σταινμπαχ ήταν τρομερά απογοητευμένος και από τα νεύρα του, μόλις ο αγώνας ολοκληρώθηκε, πήγε στην μπάρα με τα 142.4 κιλά και τη σήκωσε εύκολα και πετυχημένα με το δικό του στιλ.

Οι θεατές τον αποδοκίμασαν έντονα επειδή θεώρησαν ότι πήγε να κλέψει τη νίκη από τον Τόφαλο. Ο Έλληνας πρωταθλητής μετανάστευσε στις ΗΠΑ και το 1921 απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα. Μετείχε σε πάμπολλους αγώνες κατς όπου είχε πολλές επιτυχίες λόγω της φοβερής δύναμης του.

Είχε κατακτήσει 140 έπαθλα στην άρση βαρών και 251 στην ελευθέρα πάλη (κατς). Στην Αμερική διετέλεσε μάνατζερ και προπονητής του Τζιμ Λόντου και πρόεδρος του ελληνικού συλλόγου Ερμής Νέας Υόρκης. Η Πάτρα τον τίμησε, δίνοντας το όνομά του σε οδό της πόλης αλλά και στο κλειστό γυμναστήριο στη συνοικία Προάστιο (Μποζαΐτικα) της Πάτρας.